Luisteren naar het hart…
Een beetje teleurgesteld in de uitkomst van het spel en de lessen die ik met behulp van de mensen om me heen heb moeten leren… sta ik op een kruispunt. Is dit het nu waar ik naar toe heb gewerkt? De bril die ik op heb is donker. De ervaringen die ik nu heb zijn hetzelfde als voorheen. Ik doorzie ze nu maar ik voel me verloren…
Hoe nu verder?
Ik doe wat ik altijd doe als ik het niet meer weet, ik ga met Saar de weides en de bossen in. Loopt met mijn gedachten en luisterend naar de dingen om me heen. Eén van mijn lievelings zinnen is “I can hear her heartbeat from a thousand miles”. Zij… is voor mij de natuur, mijn hond, de aarde en die ene persoon.
Dan voel ik mijn hart weer… en alles is goed. Als ik met mijn hart denk, kan ik de juistheid van dingen weer voelen. Het hart geeft me inspiratie en de kracht om te scheppen wat ik maar wil. Op mijn levensritme en in verbinding met de aarde en de harten om me heen die ik lief heb.
Van kinds af aan is me meegegeven dat de eigenschappen van het verstand heel belangrijk waren. Als beelddenker kan je daarmee nogal in de problemen komen als je wil voldoen aan de maatstaven van onze maatschappij. Bij mij ging het net altijd weer iets anders dan bij anderen…
Het is fijn om veel dingen te weten en snappen. Maar wat te doen met al die informatie?
Afgelopen week kwam tijdens een gesprek de vraag naar voren hoe beslissingen het best genomen konden worden… Nou gewoon met je gevoel opperde ik vol overtuiging…
Maar dit bleef hangen in mijn hoofd… toen ik hier wat beter naar ging kijken, zag ik tot mijn eigen verbazing mezelf weer op het kruispunt staan. Wat gaat hier mis?
Zoals altijd gooi ik de vraag in de lucht… waarna de tekens, boeken, zinnen en symbolen naar me toe stromen. Ik ben de verbinding met mijn hart verloren. Ik maak alleen tijd voor mijn hart als ik vrij ben of op zoek ben naar mijn kracht en innerlijke rust.
Ik heb in de loop der tijd steeds meer mijn verstand ten diensten van mijn ego gesteld in plaats van het hart. Er zit nu angst, foutieve opvattingen en oordeel. Die samen leiding nemen in het maken van mijn beslissingen. Ze zorgen ervoor dat ik mijn wereld bekijk door die donkere bril. Waar is mijn vertrouwen!
Waar is mijn vertrouwen eigenlijk? Mijn vertrouwen is altijd rotsvast toch… Mmmmm… als ik de donkere bril niet op heb in ieder geval. Maar ik weet hoe het voelt dat vertrouwen! Als ik terug kijk naar mijn leven zijn de beste beslissingen en keuzes gemaakt omdat ik vertrouwen had.
Wat is dan nu anders?
Door ervaringen en teleurstellingen ben ik het contact met mijn hart kwijt geraakt. In plaats van te luisteren en vertrouwen op de ingevingen van mijn hart, heb ik mijn verstand heer en meester gemaakt. Wikken en wegen, lijstjes maken, luisteren naar de goede bedoelingen van anderen, heeft voor mij geleid naar twijfel en angst om de verkeerde keuzes te maken.
Maar het verstand is niet bij machte om dit soort beslissingen te nemen. Het verstand is een hulpmiddel om informatie te verzamelen en te benoemen. Maar het mist de wijsheid van het hart. Het hart weet wat het moet doen met deze informatie…
Het hart kent de Magische code… en zal me altijd de beste weg wijzen. Het hart kent mijn ziel en weet waar het naar verlangt. Het weet de juiste aanpak en wat te doen in iedere situatie. Het is open en ontvankelijk voor alle mogelijkheden en durft te vertrouwen op de magie.
Je hoeft hier helemaal niets voor te leren… of je meer open te stellen. Het hart is er gewoon, je hoeft alleen maar te luisteren. En als je luistert naar het hart van de aarde en van de harten om je heen, zal je merken dat je altijd veilig bent en dat je vertrouwen mag hebben. Als een druk kind, meestal in een opperbeste stemming, is mijn verstand alle indrukken die het maar kan vinden aan het verzamelen. Om als mens te kunnen leren en om te groeien.
Maar laat mijn hart de moeder zijn van de beslissingen. Die de verlangens van de ziel volgt in vertrouwen en deze energie omzet in passie… En die me op het juiste pad zal zetten naar mijn hartsbestemming…
