Loslaten

Heerlijk de herfst! Een tijd van loslaten en om onze inzichten te verzamelen. Om deze vervolgens in de wintermaanden een plekje te kunnen geven, te rusten en bezinnen. Zodat we in het voorjaar klaar te zijn voor onze nieuwe plannen en avonturen.

Wat heb ik gedaan het afgelopen jaar… wie ben ik tegen gekomen? Wat waren mijn vreugde momenten en wat was mijn verdriet? Iedereen laat los op zijn eigen manier. Het is het verleggen van je focus naar iets nieuws. Zelden kan je besluiten om ergens maar niet meer aan te denken. Om er dan daadwerkelijk niet meer aan denken.

Soms is een daadwerkelijk afscheid nodig. Het delen met een vriendin kan helend werken. Een ander maakt juist een reis naar binnen in stilte. Voor weer een ander is het schrijven van een lied of maken van een schilderij. Wat kan zorgen voor het helen en loslaten.
Het verhaal van de twee monniken herinnert mij altijd weer aan de verlichtende werking van loslaten…

Twee monniken
Twee monniken waren samen op reis. Aan de oever van een rivier zagen ze een vrouw zitten huilen. Een van de monniken vroeg haar bezorgd wat er aan de hand was. De vrouw antwoordde: “Ik moet de rivier oversteken, maar ik kan niet zwemmen. Ik ben bang dat ik verdrink.”

Zonder te aarzelen pakte de monnik haar op en droeg haar naar de overkant. Daar legde hij haar voorzichtig neer. Zij bedankte de monnik hartelijk voor zijn hulp.

De monniken liepen verder en na een tijdje vroeg de tweede monnik aan de eerste: “Hoe kon je dat nou doen? We hebben de gelofte van armoede en kuisheid afgelegd. Het is zelfs verboden tegen een vrouw te praten. Laat staan haar aan te raken.

”De eerste monnik luisterde en antwoordde rustig: “Toen ik aan de andere kant van de rivier kwam, heb ik haar neergelegd. Waarom draag jij haar nog steeds bij je?”